Komora (lub pojemnik) kriogeniczna nazywana żartobliwie przez astronautów „lodówką” − urządzenie pozwalające człowiekowi na zajście w stan hibernacji. Była podstawowym wyposażeniem każdego statku kosmicznego i pozwalała na odbywanie długich lotów bez uszczerbku na zdrowiu i starzenia się.
Powstały niezliczone modele komór kriogenicznych, z reguły były to podłużne pojemniki długości około dwóch metrów, w których astronauci kładli się niczym w łóżkach. Procedura wymagała rozebrania się do bielizny oraz przyczepienia czujników do piersi. Od góry komora przykryta była podłużną, szklaną pokrywą. Nad wszystkimi funkcjami życiowymi pasażera czuwał komputer. W razie nieprzewidzianych okoliczności, takich jak np. pożar na pokładzie jednostki, komory z ludźmi były automatycznie wystrzeliwane w kapsułach ratunkowych. Litowo–jonowe baterie mogły przy minimalnym zużyciu energii utrzymać śpiącego człowieka przez sto lat, jednak najdłuższa zanotowana hibernacja trwała 57 lat.
Dodatkowo kriokomora wyposażona była w wyświetlacz holograficzny pokazujący funkcje życiowe śpiącego człowieka. Mogła być również wykorzystana jako prowizoryczne ambulatorium, ponieważ posiadała podstawowe wyposażenie medyczne, pozwalające np. prześwietlić człowieka lub zbadać próbkę krwi.
Galeria[]
