Hans Rudolf Giger (Hans Ruedi Giger, znany jako H. R. Giger, czyt. [ˈɡi ɡɚ]) (ur. w Chur w Gryzonii 5 lutego 1940 r.) w rodzinie Hansa Richarda i Melly Gigerów − szwajcarski malarz, znany ze stworzenia postaci ksenomorfa do filmu Obcy − ósmy pasażer Nostromo.
Już od najmłodszych lat miał dziwne upodobania. Zawsze ubierał się na czarno, a w domu, w jednym z pokoi, który nie posiadał okien, urządził swój pokój zabaw. Tam samodzielnie konstruował niektóre z zabawek, np. sztylety.
W roku 1963 przeprowadził się do Zurychu, gdzie studiował w Szkole Sztuki Użytkowej na wydziale projektowania wnętrz oraz projektowania przemysłowego. Rok później stworzył swoje pierwsze prace, głównie w tuszu i farbie olejnej. Po pierwszej wystawie w 1966 przyszły kolejne i wkrótce Giger otrzymywał tak wiele zamówień, że mógł całkowicie oddać się sztuce. Krótko po tym odkrył farbę w sprayu, dzięki której wykreował własny, unikalny styl. Międzynarodowa publiczność po raz pierwszy usłyszała o nim w 1971, kiedy to wydał swoje pierwsze portfolio.
Twórczość Gigera jest często określana jako „biomechaniczna”, jako że świetnie opisuje istotę XX wieku, charakteryzującego się zdumiewający postępem technologicznym. Prace Gigera pokazują w jaki sposób ów postęp zniewolił ludzkość, zmuszając ją do życia w symbiozie ze światem maszyn. Wiele jego prac przedstawia okropny świat przyszłości, zniszczony przez nuklearne opady – świat beznadziejnej alienacji, pozbawiony ludzi i zwierząt, zdominowany przez bezduszne wieżowce, plastik i stal.
Pierwszym projektem filmowym zleconym Gigerowi było wykonanie szkiców do filmu „Diuna”. Wziął również udział w realizacji filmu Ridleya Scotta, pt. „Obcy”. Jego wkład do filmu został 14 kwietnia 1980 nagrodzony oscarem za Najlepsze Efekty Wizualne. Prace Gigera można również znaleźć w branży muzycznej. Artysta projektował okładki albumów, zaprojektował statyw na mikrofon, a także wydał limitowaną edycję gitar IBANEZ.
Pomysł zaprojektowania i wykonania mikrofonu dla zespołu muzycznego (Korn) podsunął artyście jego agent. Giger od lidera zespołu dostał wolną rękę, jednakże musiał spełnić jeden warunek: podstawa miała być ruchoma i biomechaniczna.
Krytycy sztuki często opisują jego twórczość jako jednoczesne używanie mikroskopu i teleskopu, co służy odkryciu najgłębszych tajemnic ludzkiej psychiki. Jest to spojrzenie w głębokie pokłady nieświadomości, którą współczesna ludzkość woli negować lub ignorować.
Giger zmarł 12 maja 2014 roku w Zurychu.
Muzeum HR Gigera[]
W roku 1997 Giger sfinalizował umowę kupna twierdzy Chateau St. Germain w Gruyeres w Szwajcarii[potrzebne źródło]. Twierdza została przebudowana[potrzebne źródło] na muzeum, w którym są wystawione kolekcje dzieł sztuki artysty z różnych okresów jego twórczości. Muzeum zawiera również dokumentacje projektów filmowych artysty. W muzeum do ekspozycji należą również zaprojektowane przez Gigera meble.
Bary[]
Giger postanowił także otworzyć w kilku miejscach na świecie własne bary. Pierwszy z nich powstał w jego rodzinnym mieście Chur. Artysta zaprojektował nie tylko sam budynek, ale także wystrój wnętrza. Wielkie otwarcie miało miejsce w roku 1992. Drugi z kolei bar znajduje się w muzeum, w Szwajcarii. Dwa inne bary, w Japonii i Nowym Jorku, zostały zlikwidowane.
Linki zewnętrzne[]
- Oficjalna strona
- Oficjalna amerykańska strona
- Izabella Gądek, Krzesło moich marzeń w magazynie Histmag.
Dowiedz się więcej na temat polityki wobec artykułów biograficznych w Xenopedii.
Jej historię i autorów możesz obejrzeć tutaj.