Ripley 8 – to klon porucznik Ellen Ripley stworzony przez naukowców z United Systems Military na pokładzie wojskowego krążownika USM Auriga około 2380 roku.
Wskrzeszenie[]
Dzięki przechowanym w laboratoriach Weyland−Yutani próbkom krwi porucznik Ripley pobranym w placówce na Fiorinie 161 podjęto próbę przywrócenia kobiety do życia. W ciągu 200 lat jakie minęło od jej śmierci technologia poszła na tyle do przodu, że możliwe było sklonowanie człowieka.
Celem naukowców było tylko i wyłącznie zdobycie obcej formy życia, Ripley była wyłącznie „produktem ubocznym”. Sam przebieg tego eksperymentu jest dosyć niejasny; jego celem było sklonowanie kobiety wraz z embrionem ksenomorfa. Było to możliwe dzięki temu, że zarodek ksenomorfa pozostawia ślady swojego DNA w organizmie żywiciela. Na wskutek pewnych właściwości ksenomorfa oraz ewentualnych manipulacji genami Ellen Ripley została wskrzeszona wraz z młodocianą królową wewnątrz siebie.
Jednak przez upływ lat materiał genetyczny uległ w pewnym stopniu wymieszaniu, przez co ludzki klon posiał pewną ilość DNA obcego. Znacznie utrudniło to sklonowanie Ripley. Początkowo naukowcom wychodziły groteskowe hybrydy ludzko−obce. Dopiero klon numer siedem w miarę przypominał człowieka i usiłowano z niego wyodrębnić zarodek obcego. Operacja nie powiodła się, lecz klona utrzymywano przy życiu z naukowej ciekawości.
Klon numer osiem przyniósł oczekiwane rezultaty i udało się przeprowadzić na nim zabieg.
Anatomia[]
Sklonowana Ripley posiadała anatomię stuprocentowo ludzką pod względem budowy i fizjologii. Jednak w jej organizmie występowały niektóre pierwiastki i związki chemiczne takie jak u ksenomorfa, co niosło ze sobą pewne skutki.
Kości i chrząstki nowej Ripley były znacznie wytrzymalsze, dzięki czemu kobieta była znaczne bardziej odporna na ciosy i urazy. Jej krew posiadała właściwości żrące, chociaż o wiele słabsze niż krew obcego. Echo DNA obcego objawiło się też poprzez wyostrzenie zmysłów, w tym zwłaszcza węchu. Również procesy regeneracyjne przebiegały u kobiety znacznie szybciej niż u zwykłego człowieka. Była też szybsza i zwinniejsza od przeciętnego człowieka; miała błyskawiczny refleks i szybkie reakcje. Dysponowała też zaskakująco dużą siłą fizyczną.
Kolejną niezwykłością tej istoty było jej szybkie tempo rozwoju – wyhodowany przez naukowców klon dorósł w zaskakująco krótkim czasie. Jedyną cechą odróżniającą ją od zwykłego człowieka były ciemne, szponiaste paznokcie. Były one efektem obecności obcych substancji w organizmie.
Psychologia[]
W wyniku niezwykłych cech obcego gatunku sklonowana kobieta częściowo pamiętała wydarzenia z przeszłości i posiadała wiele cech charakteru swojego pierwowzoru. Odpowiadało za to bliżej nieznane zjawisko pamięci genetycznej.
Ripley była zagubiona w nowym świecie, początkowo przejawiała oznaki autyzmu. Pamięć genetyczna ujawniała się powoli i stopniowo, dla tego też najpierw nie pojmując otaczającego świata przejawiała obce instynkty – szczególnie agresywne zachowania.
Między innymi dzięki zajęciom z naukowcami przypomniała sobie umiejętność mówienia i osiągnęła dojrzałość psychiczną oraz większość ludzkich odruchów. Mimo to nadal była rozerwana wewnętrznie – w jej ludzkim ciele wciąż działały obce instynkty. Ripley była wewnętrznie rozerwana pomiędzy identyfikowaniem się z obcymi a ludźmi. W efekcie nie wybrała żadnej ze stron – szła własną drogą, korzystając za równo z tego, że ksenomorfy nie wyrządzają jej krzywdy, jak i tego, że ludzie byli w stanie zaakceptować jej odmienność. W wyniku związania się z grupą ocalałych i oddziaływania osobowości androidki Call, zdecydowała się ostatecznie stanąć po stronie ludzi.