Oto kolejny rozdział póki nie naprawię kompa rozdziały będą rzadko wpuszczane lecz staram się czśćiej je wrzucać[]
Rozdział 29[]
Wspomnienia z laboratorium nie są aż tak okropne jak wspomnienia o mojej rodzinie jak mówiłam byłam bardzo mała gdy matka i siostra zgineły a co z ojcem. Więc... było to pewnego ranka, mój ojciec związał się z inną panią, ale ona nie była moją matką. Ona zrobiła sniadanie. Potem ściemniło się widziałam z okna jak wracał z pracy. Siedziałam w swoim pokoju bobyło to bezpieczne miejsce. Jednak ten powrót zadecydował o moim życiu gdy widzałam go z oddali zauważyłam kilku chłopaków napadli go i pobili. Gdy się obudził zmienił się zaczą być zły krzyczał i bił moją macochę a ja siedziałam w pokoiku i słyszałam wszystko. Od tamtej pory nigdy nie był już sobą ranił ją coraz mocniej.
Potem było gorzej krzyczał przez okna nachodził ją straszył. Jednak jeden telefon zmienił wszystko gdy machocha zadzwoniła na policję on wyskoczył z balkonu z 6 piętra.
Nie chcę o tym dalej mówić wracając do strachu. Jeden z moich przyjaciół Max dowiedział się dlaczego nie mogę kontrolować mocy. Strach to mój największy wróg. Emocje takie jak strach, smutek, płacz pogarszają tylko mój stan, a radość i inne pozytywne emocje pomagają. Jeżeli będe miała, którą kolwiek z tych negatywnych emocji, stanowie zagrożenie dla siebie i innych. Strach jest słabością niektórzy mówią że ludzką ale to nie prawda każda istosa odczuwa strach Powiedzieć wam jak wyglada strach to mała czarna chmura widoczna tylko dla istot magicznych. Jeżeli pomoga komuś zamienia się w ostrze. Lepiej jeżeli w ciebie nie trafi. Lecz walka trwa dalej.