Alien: Engineers (tytułowane także Alien: LV-426, Alien: Genesis i Alien: Origins) - scenariusz Jona Spaithsa, pierwsza wersja prequela Obcy − ósmy pasażer Nostromo. Po przeróbkach przeadaptowana na spin-off Prometeusz.
Fabuła[]
12 tysięcy lat p.n.e. trzech Inżynierów ląduje na Ziemi przy brzegu Morza Śródziemnego. Jeden zjada kawałek ceremonialnego ciasta, który rozpada się w chmarę chrząszczy i rozpuszcza go. Z pobliskiego wzgórza obserwuje to prymitywna ludzka kobieta. Gdy pozostali Inżynierowie odlatują, jeden z owadów kąsa kobietę, aplikując jej DNA kosmity.
W niedalekiej przyszłości, ale tym samym miejscu, doktor Jocelyn Watts i profesor Martin Holloway prowadzą wykopaliska przy użyciu pojazdów podwodnych. Odkrywają wielki obelisk pokryty kosmicznym pismem. Po powrocie na statek badawczy znajdują na zdjęciach tworu mapę gwiezdną. Udają się na orbitującą wokół Ziemi stację Weyland Industries, gdzie spotykają się z Peterem Weylandem, który zgadza się ufundować wyprawę naukową, ale pod jednym warunkiem – cała ewentualna kosmiczna technologia trafia do firmy. Watts i Holloway przystają na to.
Drużyna – wzbogacona o głównodowodzącą Lydię Vickers i syntetyka Davida – wynajmuje statek Magellan, dowodzony przez kapitana Janka. Kapitan i załoga nie są zachwyceni celem misji, ale zgadzają się za potrójną stawkę. Wkrótce Magellan dociera do układu Zeta II Reticuli i znajduje prawdopodobne ślady obecności inteligentnego gatunku na księżycu LV-426 – mnóstwo piramid, w rym spory kompleks wewnątrz serii regularnych kraterów w głębokich rowach. Po lądowaniu grupa naukowa wyrusza do największej budowli i zaczynają ją mapować przy użyciu dronów. Dwóch załogantów, Fifield i Millburn, zawraca, a reszta odkrywa sprzęt do terraformacji i stos zniekształconych zwłok Inżynierów.
Zostawiony przez Magellana na orbicie satelita wykrywa potężną burzę, więc Janek każe ludziom w terenie wracać na statek. W trakcie ucieczki Watts prawie zostaje porwana przez wiatr, ale David ją ratuje. Na pokładzie orientują się, że brakuje Fifielda i Millburna; okazuje się, że zostali w piramidzie. Mają trochę zapasów, i Janek stwierdza, że wrócą po nich rano, jak przejdzie burza. Tymczasem naukowcy świętują odkrycie, po czym Watts i Holloway sekcjonują zabraną z kompleksu głowę.
Nocą Millburna zabija gąsienicowaty obcy, a Fifielda ogłusza chmara stawonogów. Rankiem Vickers wybudza przemyconą grupę najemników i przejmuje misję. W piramidzie badacze próbują namierzyć zaginionych. Z rozkazu Vickers część osób demontuje sprzęt terraformacyjny do zabrania na Ziemię. Watts i Holloway odkrywają więcej martwych Inżynierów, wszystkich z dziurami w klatkach piersiowych, i Holloway wpada do szybu.
Po odkryciu trupa Millburna Janek zabiera ludzi na statek, ale czworo zostaje przy demontażu. Watts i David zawracają, żeby poszukać Hollowaya; gdy go znajdują, nie pamięta, co się z nim stało. Wracają na statek, gdzie podczas stosunku z Watts Hollowaya zabija coś, co wyrywa mu się z piersi. Stworzenie ucieka do kanału wentylacyjnego. Załoga przeszukuje Magellana, a Watts wraca do piramidy, by odkryć, co stało się Hollowayowi. Okazuje się, że do twarzy przyssała mu się ośmiornicowata kreatura. Potem Watts spotyka Davida studiującego zagrzebany pod ziemią statek kosmiczny, który według Davida ma przewieźć na Ziemię „środek oczyszczający” w postaci zmodyfikowanych wersji stworzenia, które zaatakowało Hollowaya, ale istoty wyrwały się spod kontroli i wybiły całą załogę, zanim wystartowano. David napada na Watts i pozwala, żeby ogłuszyło ją stworzenie, które wypełzło z jednego z setek jaj.
Watts odzyskuje przytomność i wraca na Magellana, do kapsuły medycznej. Rozrywacz zabija ją w środku operacji, ale kapsuła ją reanimuje. Po przebudzeniu Watts widzi, jak w dorosły ksenomorf zabija najemnika, ale zanim atakuje ją, sama zabija stworzenie.
W międzyczasie pasożyt Hollowaya dojrzewa i morduje kilka osób. Watts ostrzega ocalałych przed Davidem, który planuje kontynuować operację wyplenienia ludzkości. Idą go zatrzymać, podczas gdy Janek stara się naprawić uszkodzony przez robota statek. Po drodze natrafiają na zabitych przez rozrywacze przy pomocy Davida Ravel i Chance'a; udaje im się zastrzelić jednego ksenomorfa. Na pojeździe kosmitów ludzie konfrontują się z Davidem, który wybudza ostatniego żywego Inżyniera; ten odrywa androidowi głowę i zabija większość grupy oraz drugiego ksenomorfa, jednak Watts ucieka. Vickers i dowódcę najemników, którzy odłączyli się przed spotkaniem Inżyniera, wykańcza zmutowany Fifield.
Z powrotem na Magellanie Watts ratuje Janka przed Beluga-Ksenomorfem. Niszczyciel startuje, ale Magellan nie jest w stanie go dogonić. Statek jednak rozbija się, gdy pilota załatwia rozrywacz; Magellan zostaje zniszczony z Jankiem na pokładzie, Watts udaje się uratować. Na powierzchni księżyca atakuje ją narodzony z Inżyniera Ultramorf, którego Watts pozbywa się piłą tarczową.
Watts kontaktuje się z Davidem, który mówi jej, że na pewno zaraz przybędą tu inni Inżynierowie. Gdy ona to rozważa, piramidy transmitują sygnał alarmowy w przestrzeń kosmiczną.
Alien: Engineers a Prometeusz[]
Jedną z większych różnic jest przeniesienie akcji z LV-223 na LV-426, oraz użycie stawonogów zamiast substancji chemicznej do infekowania celów. Ocalał za to główny zamysł - zaawansowana obca rasa manipuluje rozwojem ludzkości, a potem chce wyzerować wynik, jednak ulega własnej broni przed wprowadzeniem planu w życie.
Sporo zmian objęło nazwy - Weyland Corp to Weyland Industries, jak w Obcy kontra Predator (widać to w filmiku promocyjnym Happy Birthday, David); USCSS Prometeusz nazywa się Magellan, Elizabeth Shaw - Jocelyn Watts, Charlie Holloway ma na imię Martin, a Meredith Vickers - Lydia.
Technologia w scenariuszu o wiele bardziej przypomina tę z Obcego, niż Prometeusza, a nawet jest "prymitywniejsza" - stacja, na której odbywa się spotkanie z Weylandem, generuje grawitację jedynie dzięki obrotom wokół własnej osi (jak karuzela). Znacznie bardziej zaawansowani za to są Inżynierowie, których broń przewyższa wszystko znane ludzkości, i jej niewidzialne pociski, "węzły zawiązane z samej materii kosmosu", są w stanie zmiażdżyć dorosłego człowieka jak owada.
Ksenomorfy[]
Poza "standardowymi" Obcymi wprowadzono kilka nowych rodzajów, w tym "prototyp". David jasno daje do zrozumienia, że ksenomorfy nie powstały naturalnie, tylko zostały skonstruowane jako broń biologiczna, a nawet są wariacje na różne okazje; podczas gdy ta teoria była popularna już od pierwszego Obcego (zgadzał się z nią Ridley Scott), nigdy wcześniej nie znalazła poparcia w filmach.
Jednym z typów Obcego jest stworzenie, które wylęgło się z Hollowaya - Beluga-Ksenomorf - w scenariuszu sugerowany jako protoplasta lub wcześniejsza wersja ksenomorfa. Opisywany jako "biały, mięsisty i lekko przezroczysty", w przeciwieństwie do zaopatrzonych w przeważnie czarny egzoszkielet ksenomorfów, oraz potrafi "plastycznie zmieniać kształt", żeby przeciskać się przez szczeliny. Na ich wyglądzie oparto kilka lat później neomorfy w Obcy: Przymierze.
Innym wartym uwagi tworem jest Jockey-Ksenomorf, zwany też Ultramorfem, czyli ksenomorf wylęgnięty z Inżyniera, którego istnienie potwierdziłoby to, co stało się Pilotowi odkrytemu przez załogę Nostromo. Według Spaithsa jest "ciemnoszary, uzbrojony, śmiertelny... ohydniejszy niż każdy [ksenomorf], jakiego widzieliśmy", rośnie bardzo szybko - na oczach Watts powiększa się, gdy żeruje na głowie Inżyniera przyniesionej z bunkra.
Ciekawostki[]
- Czarny obelisk odkryty przez Watts i Shaw, oraz stacja kosmiczna, na której przebywa Weyland, to nawiązania do filmu 2001: Odyseja Kosmiczna.
- W pewnym momencie Holloway mówi "Prometeusz przyniósł ogień z nieba", niechcący sugerując tytuł adaptacji scenariusza.
- Magellan ląduje na Acheronie 31 grudnia 2172, a więc 50 lat po Nostromo.
Szkice koncepcyjne[]
